50 տարեկան Էլիդա Հովհաննիսյանն իր ողջ գիտակից կյանքը երազում է ունենալ սեփական բնակարան: Այդ երազանքով ամուսնացել է, ունի զավակներ, հասցրել է ամուսնացնել Էրիկ որդուն, այժմ արդեն թոռներ ունի, բաց ապրում է երազանքը սրտում, որ մի օր էլ իր ընտանիքը կունենա սեփական տանիք գլխավերևում: Այս ընթացքում նրանց բազմաշումչ ընտանիքին հիվանդության պատճառով արդեն լքել է Էլիդայի ամուսինը, որն այդպես էլ չհասցրեց տեսնել ընտանիքը սեփական հարկի տակ:
Այսօր Էլիդայի յոթ հոգանոց ընտանիքն ապրում է ժամանակավոր մեկ սենյակ ներկայացնող կացարանում, որն էլ իր հերթին վթարային է, և պարզ չէ, թե հերթական առավոտ ի՞նչ վիճակի են լինելու կացարանի պատերը: Ինչպես ինքն է ասում. քնում են շորերով, առանց հանվելու: Էլիդան աշխատում է ոստիկանությունում, որպես հավաքարար, լավ է, գոնե նպաստ ենստանում, այապես ինչ կլիներ, դժվար է անգամ պատկերացնել...
Գորիսում Շվեյցարական զարգացման գործակալության աջակցությամբ կառուցվող Սոցիալական տան շինարարական աշխատանքները մոտենում են ավարտին... Հուսանք, որ էլիդայի ընտանիքի երկար տարիների երազանքն այս անգամ կիրականանա ...
Այսօր Էլիդայի յոթ հոգանոց ընտանիքն ապրում է ժամանակավոր մեկ սենյակ ներկայացնող կացարանում, որն էլ իր հերթին վթարային է, և պարզ չէ, թե հերթական առավոտ ի՞նչ վիճակի են լինելու կացարանի պատերը: Ինչպես ինքն է ասում. քնում են շորերով, առանց հանվելու: Էլիդան աշխատում է ոստիկանությունում, որպես հավաքարար, լավ է, գոնե նպաստ ենստանում, այապես ինչ կլիներ, դժվար է անգամ պատկերացնել...Գորիսում Շվեյցարական զարգացման գործակալության աջակցությամբ կառուցվող Սոցիալական տան շինարարական աշխատանքները մոտենում են ավարտին... Հուսանք, որ էլիդայի ընտանիքի երկար տարիների երազանքն այս անգամ կիրականանա ...
Комментариев нет:
Отправить комментарий